آخرین مقالات

اتریوم چیست؟ هر آنچه که باید در مورد این ارز بدانید

اتریوم چیست؟

ارز دیجیتال اتریوم به اتر (Ether) اشاره دارد که واحد پولی اصلی و معاملاتی در شبکه اتریوم (Ethereum) است. اتر به عنوان ارز دیجیتال اصلی در این شبکه عمل می‌کند و برای انجام تراکنش‌ها، پرداخت هزینه‌های تراکنش، اجرای قراردادهای هوشمند و دیگر فعالیت‌های مرتبط با بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود.

مانند بیت‌کوین (Bitcoin)، اتر نیز یک ارز دیجیتال است که بر اساس تکنولوژی بلاکچین به وجود آمده و مدیریت می‌شود. اما در مقابل بیت‌کوین که بیشتر به عنوان یک ارز دیجیتال معرفی شده است، اتریوم به عنوان یک پلتفرم برنامه‌ریزی متمرکز بر برنامه‌های کاربردی توصیف می‌شود و اتر به عنوان واحد پولی در این پلتفرم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور خلاصه، ارز دیجیتال اتریوم (یا اتر) علاوه بر اینکه به عنوان ارز دیجیتال معمولی عمل می‌کند، نقش مهمی در ایجاد و اجرای برنامه‌های کاربردی توسط توسعه‌دهندگان بلاکچین دارد و برای انجام تراکنش‌ها و پرداخت هزینه‌ها در این برنامه‌ها به کار می‌رود.

چرا Ethereum ایجاد شد؟

اتریوم (Ethereum) به عنوان یک پلتفرم مبتنی بر بلاکچین توسط ویتالی بوترین (Vitalik Buterin)، گاوین وود (Gavin Wood) و تیم توسعه‌دهنده دیگر در سال ۲۰۱۵ ایجاد شد. ایدهٔ اصلی پشت ایجاد اتریوم برگرفته از شبکه بیت‌کوین بود، اما با هدف ارائهٔ یک پلتفرم بلاکچینی کاملاً جامع و چندمنظوره که به افراد امکان اجرای قراردادهای هوشمند (smart contracts) را می‌دهد.

مهم‌ترین دلیل ایجاد اتریوم عبارت بود از:

۱. گسترش قابلیت‌های بلاکچین: بیت‌کوین تنها برای انتقال ارز دیجیتال (بیت‌کوین) طراحی شده بود، اما اتریوم به افراد اجازه می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی خود را روی بلاکچین اجرا کرده و قراردادهای هوشمند را پیاده‌سازی کنند که امکان انجام تراکنش‌های خودکار بدون واسطه را فراهم می‌کند.

۲. ارائهٔ قراردادهای هوشمند: اتریوم به توسعه‌دهندگان امکان ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند را می‌دهد که عملکرد خودکار تعدادی از تراکنش‌ها را تضمین می‌کند. این امکان باز کردن درهایی جدید برای برنامه‌های کاربردی دیجیتال متنوع از جمله تبادل رمزارز، بازی‌های آنلاین، شبکه‌های اجتماعی و …

۳. ارائهٔ محیط توسعه و گسترش کاربردی: اتریوم با ارائهٔ یک محیط توسعه قوی و ابزارهایی برای توسعه‌دهندگان، امکانات بسیاری را برای ایجاد برنامه‌های کاربردی بر بستر بلاکچین فراهم کرد. این امکان به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا به سرعت برنامه‌های کاربردی نوآورانه را ایجاد و پیاده‌سازی کنند.

به طور کلی، ایجاد اتریوم به عنوان یک پلتفرم بلاکچین چندمنظوره، به افراد امکان می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی مبتنی بر بلاکچین را با امکانات بیشتری نسبت به پیشینه بلاکچین بیت‌کوین ایجاد کنند.

اتریوم و سیستم‌های جهانی

اتریوم به عنوان یک پلتفرم بلاکچینی با قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند، قابلیت‌های بسیاری را برای ارتباط با سیستم‌های جهانی فراهم می‌کند. این امکانات شامل موارد زیر می‌شود:

  1. تبادل رمزارز و دارایی‌های دیجیتال: اتریوم به کاربران امکان می‌دهد تا رمزارزهای مختلف و دارایی‌های دیجیتال را بر روی پلتفرم خود تبادل کنند. این امکان بازارهای مالی را بین المللی‌تر و دسترس‌پذیرتر می‌کند.
  2. پرداخت‌های بین المللی: با استفاده از اتریوم، امکان پرداخت‌های بین المللی سریعتر، ارزان‌تر و بدون واسطه فراهم می‌شود. این امکان باعث می‌شود تا تراکنش‌های مالی بین کشورها و مناطق مختلف، به روش‌های سنتی نسبتاً زمان‌بر و پیچیده راه‌یابی شود.
  3. پلتفرم برای برنامه‌های کاربردی جهانی: اتریوم به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی متنوعی را ایجاد کنند که از طریق بلاکچین اجرا می‌شوند. این برنامه‌ها می‌توانند شامل تجارت الکترونیک، امور مالی، امنیت سایبری، سامانه‌های تأمین زنجیره تأمین و بسیاری دیگر باشند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم با سیستم‌های جهانی در ارتباط هستند.
  4. توکن‌های استاندارد: استاندارد ERC-20 در اتریوم برای ایجاد توکن‌های قابل تبادل بر روی بلاکچین تعریف شده است. این استاندارد امکان ایجاد توکن‌هایی با قابلیت تبادل آسان و استفاده در برنامه‌ها و پروژه‌های مختلف را فراهم می‌کند که می‌تواند در ارتباط با سیستم‌های جهانی، به ویژه در زمینهٔ مالی و تجارت، بسیار مفید باشد.

به طور کلی، اتریوم به عنوان یک پلتفرم بلاکچینی چندمنظوره، امکانات بسیاری را برای ارتباط با سیستم‌های جهانی ارائه می‌دهد و به توسعه‌دهندگان و کاربران این امکان را می‌دهد تا از فناوری بلاکچین در زمینه‌های مختلف بهره ببرند.

تاریخچه اتریوم

تاریخچه اتریوم یک داستان جذاب در دنیای بلاکچین است. این پلتفرم در سال ۲۰۱۵ توسط ویتالی بوترین (Vitalik Buterin)، گاوین وود (Gavin Wood)، و تیم توسعه‌دهنده دیگر به عنوان یک ایدهٔ نوپا مطرح شد. اما قبل از اینکه اتریوم به عنوان یک شبکهٔ بلاکچین فعال شود، چندین رویداد مهم در تاریخ آن اتفاق افتاد:

۱. اعلام ایده: ویتالی بوترین ایدهٔ اتریوم را در سال ۲۰۱۳ در یک مقاله آنلاین مطرح کرد. او ایدهٔ اصلی را برای یک شبکهٔ بلاکچینی با قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های کاربردی دیگر مطرح کرد.

۲. انتشار کتاب سفید: در سال ۲۰۱۴، ویتالی بوترین کتاب سفید اتریوم را منتشر کرد که جزئیات بیشتری از معماری و عملکرد این پلتفرم را شرح می‌دهد.

۳. جمع‌آوری سرمایه: با استفاده از فروش عمومی توکن (ICO) در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، تیم اتریوم توانست سرمایه‌گذاری جمع‌آوری کند تا به توسعه و راه‌اندازی پروژه بپردازد.

۴. راه‌اندازی اولیه: در تاریخ ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۵، شبکه اصلی اتریوم راه‌اندازی شد و بلافاصله پس از آن تراکنش‌های اولیه بر روی شبکه آغاز شد.

۵. توسعه و رشد: از زمان راه‌اندازی، اتریوم به یکی از پرکاربردترین و پرکاربردترین پلتفرم‌های بلاکچین تبدیل شده است. این پلتفرم توسعه‌دهندگان را به خود جذب کرده و امکانات بیشتری ارائه داده تا برنامه‌های کاربردی بیشتری بر روی بستر بلاکچین اجرا شوند.

از آن زمان تا به امروز، اتریوم به عنوان یکی از پلتفرم‌های بلاکچین برتر جهان شناخته می‌شود که به توسعه و ارتقاء فناوری بلاکچین و اجرای برنامه‌های کاربردی هوشمند اختصاص دارد.

ویژگی‌های Ethereum

اتریوم به عنوان یک پلتفرم بلاکچینی چندمنظوره، دارای ویژگی‌های متعددی است که آن را از سایر پلتفرم‌های بلاکچین متمایز می‌کند. در زیر به برخی از ویژگی‌های اصلی اتریوم اشاره می‌کنم:

  1. قراردادهای هوشمند: اتریوم اجازه می‌دهد تا قراردادهای هوشمند اجرایی که به صورت خودکار و بدون واسطه اجرا می‌شوند، ایجاد شوند. این ویژگی به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی تعریف کنند که بر اساس شرایط قراردادهای هوشمند عمل می‌کنند.
  2. تورنت اتریومی: اتریوم دارای یک سیستم تورنت اتریومی است که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی خود را اجرا و پخش کنند بدون نیاز به سرورهای مرکزی. این ویژگی به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی را به صورت ده‌ها هزار برابر سریعتر اجرا کنند.
  3. ERC-20 و استاندارد توکن‌ها: استاندارد ERC-20 برای ایجاد توکن‌های قابل تبادل بر روی بلاکچین اتریوم تعریف شده است. این استاندارد امکان ایجاد و استفاده از توکن‌هایی را که با بیت‌کوین یا اتر مبادله می‌شوند، فراهم می‌کند.
  4. قابلیت توسعه و گسترش: اتریوم به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا برنامه‌های کاربردی خود را بسیار سریع و با هزینه کم ایجاد و اجرا کنند. این پلتفرم دارای یک جامعهٔ فعال توسعه‌دهندگان است که به رشد و توسعهٔ پروژه‌های جدید کمک می‌کند.
  5. محرک برای نوآوری: اتریوم به عنوان یک پلتفرم ابزارهای مختلفی را برای توسعه‌دهندگان ارائه می‌دهد که به آن‌ها امکان می‌دهد تا ایده‌های نوآورانه‌ای را در زمینه‌های مختلفی از جمله مالی، بازی، هوش مصنوعی، و … اجرا کنند.

این ویژگی‌ها فقط برخی از ویژگی‌های اتریوم هستند که آن را به یکی از پرکاربردترین و معتبرترین پلتفرم‌های بلاکچین در دنیا تبدیل کرده‌اند.

مقایسه بیت کوین و اتریوم

مقایسهٔ بیت‌ کوین (BTC) و اتریوم (ETH) به عنوان دو ارز دیجیتال بزرگترین و پرمخاطره‌ترین در بازار، امری مهم و جالب است. در زیر به برخی از نقاط مقایسه بین این دو پروژه اشاره می‌کنم:

۱. اصل و مبنا:

  • بیت‌کوین: بیت‌کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال، اصلی‌ترین و پرکاربردترین رمزارز در دنیا شناخته می‌شود. هدف اصلی بیت‌کوین ارائهٔ یک سیستم پرداخت الکترونیکی غیرمتمرکز و بدون واسطه است.
  • اتریوم: اتریوم از زمان تأسیس خود به عنوان یک پلتفرم برای اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های کاربردی دیگر شناخته می‌شود. هدف اصلی اتریوم ایجاد یک محیط مناسب برای اجرای برنامه‌های کاربردی دیجیتال است.

۲. قابلیت‌های فنی:

  • بیت‌کوین: بیت‌کوین اصلی‌ترین استفاده از تکنولوژی بلاکچین را دارد و تمرکز اصلی آن بر روی انتقال ارز دیجیتال بین اعضای شبکه است.
  • اتریوم: اتریوم علاوه بر انتقال ارز دیجیتال، اجازه اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های کاربردی مبتنی بر بلاکچین را فراهم می‌کند.

۳. سرعت و هزینه تراکنش:

  • بیت‌کوین: بیت‌کوین به دلیل تأیید بلوک‌ها هر ۱۰ دقیقه یا بیشتر و حجم بالای تراکنش‌ها، دارای تأخیر و هزینه‌های تراکنش بالا است.
  • اتریوم: اتریوم به دلیل استفاده از الگوریتم متفاوت برای ایجاد بلوک‌ها (Proof of Stake در آینده) و توانایی اجرای تراکنش‌های متعدد در هر بلوک، سرعت و هزینه تراکنش کمتری نسبت به بیت‌کوین دارد.

۴. استفاده‌های کاربردی:

  • بیت‌کوین: بیت‌کوین به عنوان ارز دیجیتال و استراتژی مخزن ارزش بیشتر استفاده می‌شود و استفاده‌های کاربردی محدود‌تری نسبت به اتریوم دارد.
  • اتریوم: اتریوم به عنوان یک پلتفرم برای اجرای قراردادهای هوشمند و برنامه‌های کاربردی دیگر، استفاده‌های کاربردی متنوع و گسترده‌تری دارد و به عنوان یک بستر برای توسعه و اجرای برنامه‌های کاربردی دیجیتال استفاده می‌شود.

با این وجود، هر کدام از این دو پروژه ویژگی‌ها و مزایای خود را دارند و به میزان استفاده و نیازهای شما بستگی دارد که کدام را انتخاب کنید.

کاربردهای اتریوم چیست؟

اتریوم به عنوان یک پلتفرم بلاکچینی با قابلیت اجرای قراردادهای هوشمند، استفاده‌های کاربردی متنوعی دارد که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. تبادل رمزارز و دارایی‌های دیجیتال: اتریوم به عنوان یک شبکه بلاکچین، می‌تواند به عنوان یک بستر برای تبادل رمزارزها و دارایی‌های دیجیتال مورد استفاده قرار بگیرد. این تبادلات می‌توانند به صورت مستقیم بین افراد یا از طریق تبادل‌های متمرکز یا غیرمتمرکز انجام شوند.

۲. قراردادهای هوشمند: قراردادهای هوشمند اتریوم اجازه می‌دهند تا تراکنش‌های خودکار بدون نیاز به وسیطهای مرکزی انجام شود. این موضوع به افراد و شرکت‌ها امکان می‌دهد تا تعهدات مالی را متناسب با شرایط خاصی که در قرارداد تعیین می‌شود، انجام دهند.

۳. پرداخت‌های بین المللی: اتریوم به عنوان یک رمزارز قابل استفاده برای پرداخت‌های بین المللی استفاده می‌شود. این موضوع به شرکت‌ها و افراد امکان می‌دهد تا تراکنش‌های بین المللی را با سرعت و هزینه کمتری انجام دهند.

۴. بازی‌های آنلاین: اتریوم به عنوان یک پلتفرم برنامه‌های کاربردی دیجیتال، می‌تواند بستری برای ایجاد بازی‌های آنلاین بر روی بلاکچین فراهم کند. این بازی‌ها معمولاً مبتنی بر قراردادهای هوشمند هستند که بازیکنان می‌توانند در آن‌ها شرکت کنند و حتی می‌توانند درآمد کسب کنند.

۵. شبکه‌های اجتماعی و کاربردی دیگر: اتریوم به عنوان یک پلتفرم باز می‌تواند برای ایجاد شبکه‌های اجتماعی، برنامه‌های مالی، سامانه‌های تأمین زنجیره تأمین و بسیاری دیگر از کاربردهای کاربردی مورد استفاده قرار بگیرد.

با توجه به امکانات گسترده ارائه شده توسط اتریوم، این پلتفرم بلاکچینی به عنوان یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین پلتفرم‌های بلاکچین در دنیا شناخته می‌شود.

اتریوم کلاسیک چیست؟

اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) یک نسخهٔ اصلی اتریوم است که پس از حملهٔ ۵۱٪ به شبکه اتریوم در تابستان ۲۰۱۶ ایجاد شد. در این حمله، حدود ۳.۶ میلیون یونیت اتر (ETH) از یک قرارداد هوشمند به نام “The DAO” (سازمان خودکار توزیع) دزدیده شدند. به علت پذیرش نیستمانی این حادثه توسط جامعهٔ اتریوم، تصمیم گرفته شد که یک هاردفرک (hard fork) صورت بگیرد تا تراکنش‌های دزدیده شده بازیابی شوند. این هاردفرک باعث تقسیم شبکه اتریوم شد؛ یک گروه از افراد و توسعه‌دهندگان با تغییرات هاردفرک موافق بودند و باقی ماندگان شبکه، که به عنوان اتریوم کلاسیک شناخته می‌شوند، اصرار داشتند که شبکه را بدون تغییر حفظ کنند.

اتریوم کلاسیک ادامهٔ شبکه اتریوم قبل از هاردفرک است و از این رو به عنوان “کلاسیک” شناخته می‌شود. این شبکه همچنان متمرکز بر اصول دی‌سنترالیزاسیون و غیرمداخله‌گرایی است و هیچ تغییر اساسی در طراحی و عملکرد اصلی بلاکچین اتریوم قبل از هاردفرک انجام نمی‌دهد. از آن زمان تا به امروز، اتریوم کلاسیک به عنوان یک شبکه مستقل با جامعهٔ خود و توسعه‌دهندگان فعال محسوب می‌شود که می‌کوشند ایده‌های خود را در حوزهٔ بلاکچین و ارزهای دیجیتال معرفی کنند.

سرنوشت اتریوم بعد از مرج

پرسش شما در مورد سرنوشت اتریوم پس از احتمالی مرج یا ادغام اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) و اتریوم (Ethereum) است. این امر ممکن است به موارد زیر تأثیر بگذارد:

۱. ارزش اتر:

  • ادغام اتریوم کلاسیک و اتریوم ممکن است باعث افزایش ارزش و قدرت بازار اتر (ETH) شود، زیرا تقویت واحد بلاکچین اتریوم ممکن است منجر به ایجاد یک بلاکچین قوی‌تر و بزرگتر شود.

۲. استقرار قراردادهای هوشمند:

  • با توجه به افزایش نیروی محاسباتی شبکه، تعداد و حجم قراردادهای هوشمند ممکن است افزایش یابد. این می‌تواند به ایجاد برنامه‌های کاربردی پیچیده‌تر و بزرگتر منجر شود.

۳. توسعه و نوآوری:

  • ادغام دو شبکه ممکن است توسعه و نوآوری در اتریوم را تسریع بخشد. توسعه‌دهندگان ممکن است با انتخاب از بهترین ویژگی‌ها و تکنولوژی‌های هر دو شبکه، پروژه‌های متنوع و نوآورانه‌تری را ایجاد کنند.

۴. تأثیر بر دسترسی به بازار:

  • ادغام ممکن است باعث افزایش اعتماد و جذب سرمایه‌گذاران بیشتری به اتریوم شود. این می‌تواند به نوعی باعث افزایش تقاضا و افزایش قیمت اتر شود.

در کل، ادغام احتمالی اتریوم و اتریوم کلاسیک ممکن است بهبود قابل توجهی را در جوامع هر دو پروژه و همچنین برای صنعت بلاکچین به ارمغان آورد. این اتحاد می‌تواند به ایجاد یک شبکهٔ بزرگتر، قدرتمندتر و بیشتر از همه پایدارتری منجر شود که به تمامی ارزها و برنامه‌های کاربردی بر روی این بستر کمک خواهد کرد.

آینده اتریوم چیست؟

آیندهٔ اتریوم پر از چالش‌ها و فرصت‌ها است و تحولات مختلفی را ممکن است تجربه کند. در زیر به برخی از مسائل و روندهایی که ممکن است در آیندهٔ اتریوم موثر باشند، اشاره می‌کنم:

۱. توسعه فناوری بلاکچین: با پیشرفت فناوری بلاکچین و تکنولوژی‌های مرتبط، اتریوم ممکن است بهبود و توسعه بیشتری را تجربه کند. این شامل بهبود امنیت، کارایی، و قابلیت‌های جدید شبکه می‌شود.

۲. مقابله با مسائل مقیاس پذیری: با رشد استفاده از اتریوم و افزایش تراکنش‌ها، مسائل مقیاس‌پذیری ممکن است بیشتر به چشم بیاید. تحولاتی مانند روش‌های مقیاس‌پذیری لایه دوم و بهینه‌سازی‌های بلاکچین می‌توانند به حل این مسائل کمک کنند.

۳. اجرای پروتکل Ethereum 2.0: Ethereum 2.0 یک بروزرسانی اساسی برای اتریوم است که شامل تغییر الگوریتم تأیید و معامله به Proof of Stake (PoS)، بهبود مقیاس‌پذیری، و مقاومت بیشتر در برابر حملات است. اجرای موفق این بروزرسانی می‌تواند به اتریوم کمک کند تا به یک پلتفرم بلاکچینی قوی‌تر و پرکاربردتر تبدیل شود.

۴. استفاده از DeFi و NFTs: از زمان ظهور مفهوم مالیات دی‌فای (DeFi) و توکن‌های غیرقابل قابلیت تعویض (NFTs)، استفاده از اتریوم به عنوان بستر اصلی برای این نوع فعالیت‌ها رو به افزایش است. این بازارهای نوظهور می‌توانند به توسعه و رشد اتریوم کمک کنند.

۵. تأثیرات قوانین و مقررات: تغییرات در قوانین و مقررات مربوط به بلاکچین و ارزهای دیجیتال می‌توانند به طور قابل توجهی روند توسعه و استفاده از اتریوم را تحت تأثیر قرار دهند. این شامل رسیدگی به مسائل امنیتی، حفاظت از حقوق کاربران، و تنظیمات مربوط به فعالیت‌های مالی می‌شود.

در کل، آیندهٔ اتریوم پر از چالش‌ها و فرصت‌هایی است که با رهبری توسعه‌دهندگان، جامعهٔ بلاکچین، و سایر افراد و سازمان‌های مرتبط، می‌توان به بهترین شکل ممکن به سوی توسعه و پیشرفت آن پیش رفت.

گس اتریوم چیست

گز اتریوم (Gas Ethereum) یک واحد معیاری است که در شبکهٔ اتریوم برای محاسبهٔ هزینهٔ تراکنش‌ها و اجرای عملیات‌ها استفاده می‌شود. وقتی یک فرد یا یک برنامه‌ کاربردی تراکنشی را در شبکهٔ اتریوم ارسال می‌کند، باید گس اتریوم معادل با ارزش محاسبه شده پرداخت کند تا تراکنش انجام شود.

هزینهٔ گس به تعداد و پیچیدگی عملیات‌های انجام شده در هر تراکنش بستگی دارد. به عنوان مثال، ارسال اتر به یک آدرس دیگر نیاز به کمی گس دارد، اما اجرای یک قرارداد هوشمند پیچیده‌تر ممکن است هزینهٔ بیشتری را ایجاد کند.

هدف از وجود گس، ارائهٔ انگیزه به ماینرها برای انجام عملیات‌های شبکه و حفظ امنیت آن است. ماینرها به عنوان پردازش‌گرهای شبکه، هزینهٔ گس را به عنوان پاداش برای اجرای تراکنش‌ها و عملیات‌هایی که به آن‌ها ارسال می‌شود، دریافت می‌کنند.

از آنجا که هزینهٔ گس به صورت اتر محاسبه می‌شود، قیمت گس نیز متغیر است و به قیمت اتریوم در بازار معاملاتی مرتبط است.

اتر چیست؟

اتر (Ether) واحد ارز دیجیتال اصلی در شبکهٔ اتریوم (Ethereum) است. اتر به عنوان واحد پولی این شبکه عمل می‌کند و به صورت معمول با ETH نمایانده می‌شود.

اتر از دو جنبه مختلف استفاده می‌شود:

۱. واحد پرداخت: اتر به عنوان واحد پرداخت برای انجام تراکنش‌ها و انتقال ارز در شبکهٔ اتریوم استفاده می‌شود. کاربران می‌توانند اتر را برای پرداخت هزینه‌های تراکنش، شرکت در ICOs (پیشنهاد‌های اولیه سکه)، خرید و فروش محصولات و خدمات، و سایر فعالیت‌های مالی دیگر استفاده کنند.

۲. وقفه اجرای قراردادهای هوشمند: اتر همچنین برای اجرای عملیات در قراردادهای هوشمند در شبکهٔ اتریوم مورد استفاده قرار می‌گیرد. هنگامی که یک قرارداد هوشمند فعال می‌شود یا تراکنشی در شبکه ارسال می‌شود، اتر به عنوان پرداخت برای هزینه‌های مربوط به پردازش و ذخیره سازی اطلاعات در شبکه مصرف می‌شود.

به طور خلاصه، اتر به عنوان واحد پولی اصلی و معاملاتی در شبکهٔ اتریوم عمل می‌کند و برای انجام تراکنش‌ها، پرداخت هزینه‌ها، و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.

شبکه اتریوم چیست

شبکه اتریوم (Ethereum Network) یک شبکه بلاکچینی است که برای اجرای قراردادهای هوشمند و انتقال ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. اتریوم در سال 2015 توسط ویتالیک بوترین به عنوان یک پلتفرم قابل برنامه‌ریزی برای اجرای برنامه‌های کاربردی توسعه یافته است.

ویژگی اصلی اتریوم این است که اجازه می‌دهد تا توسعه‌دهندگان برنامه‌ها و قراردادهای هوشمندی را ایجاد کنند که به طور خودکار و بدون تداخل از طریق بلاکچین اجرا می‌شوند. این قراردادهای هوشمند می‌توانند تبادل ارز دیجیتال، انجام قراردادهای مالی، مدیریت دارایی‌های دیجیتال، ایجاد برنامه‌های توزیع شده، و بسیاری از کاربردهای دیگر را اجرا کنند.

شبکه اتریوم از الگوریتم محاسباتی PoW (Proof of Work) به عنوان روشی برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کند. این الگوریتم برای تولید و تأیید بلوک‌های جدید از طریق انجام محاسبات سخت به کار می‌رود. اما اتریوم نیز در حال انتقال به الگوریتم PoS (Proof of Stake) برای بهبود کارایی، کاهش هزینه‌ها و حفظ محیط زیست است.

شبکه اتریوم یکی از پرکاربردترین و پرمخاطره‌ترین شبکه‌های بلاکچینی است که بسیاری از پروژه‌های مبتنی بر بلاکچین و ارزهای دیجیتال روی آن ایجاد شده‌اند. از جمله مهمترین ارزهای دیجیتالی که بر روی شبکه اتریوم ایجاد شده‌اند می‌توان به اتر (Ether)، توکن‌های ERC-20، و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFTs) اشاره کرد.

شبکه اتریوم erc20

شبکه اتریوم (Ethereum Network) و استاندارد ERC-20 دو مفهوم مختلفی هستند که هر کدام نقش و کاربردهای خود را دارند.

۱. شبکه اتریوم (Ethereum Network):

  • شبکه اتریوم یک بلاکچین است که برای اجرای قراردادهای هوشمند و انتقال ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این شبکه به عنوان یک پلتفرم برنامه‌ریزی کامل قابل برنامه‌ریزی است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد برنامه‌ها و قراردادهای هوشمندی را که به طور خودکار و بدون تداخل از طریق بلاکچین اجرا می‌شوند، ایجاد کنند.

۲. استاندارد ERC-20:

  • استاندارد ERC-20 یک استاندارد قرارداد هوشمند در شبکه اتریوم است که برای توکن‌های قابل تبادل (قابل تعویض) بر اساس بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود. با استفاده از استاندارد ERC-20، توسعه‌دهندگان می‌توانند توکن‌هایی ایجاد کنند که قابلیت تبادل و تعامل با سایر توکن‌ها و برنامه‌های کاربردی را داشته باشند. این استاندارد شامل توابعی است که مشخص می‌کنند که چگونه توکن‌ها باید در بلاکچین اتریوم عمل کنند، از جمله ارسال و دریافت توکن، بررسی موجودی، و انجام تراکنش‌های توکن.

به طور خلاصه، شبکه اتریوم به عنوان یک بستر برنامه‌ریزی بلاکچینی عمل می‌کند که از استانداردهای مختلفی مانند ERC-20 برای ایجاد توکن‌ها و پیاده‌سازی قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود. استاندارد ERC-20 به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا توکن‌هایی با ویژگی‌های مختلف ایجاد کنند که با استفاده از آن‌ها می‌توانند به صورت آزادانه در شبکه اتریوم معامله شوند.

بلاکچین اتریوم چیست

بلاکچین اتریوم (Ethereum Blockchain) یک بلاکچین است که برای اجرای قراردادهای هوشمند و انتقال ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بلاکچین در سال 2015 توسط ویتالیک بوترین ایجاد شد و به عنوان یک پلتفرم برنامه‌ریزی قابل برنامه‌ریزی شناخته می‌شود.

در بلاکچین اتریوم، بلوک‌هایی که شامل تراکنش‌های مختلف هستند، به صورت پیوسته به یکدیگر متصل می‌شوند و یک رکورد دائمی از همهٔ تراکنش‌هایی که در شبکه صورت می‌گیرند، را ایجاد می‌کنند. این بلاکچین از الگوریتم PoW (Proof of Work) برای تأیید تراکنش‌ها و تولید بلوک‌های جدید استفاده می‌کند.

برخلاف بیت‌کوین که به عنوان یک ارز دیجیتال به دنبال تأمین ارزش و انتقال پول است، اتریوم یک بستر برنامه‌ریزی است که به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد برنامه‌ها و قراردادهای هوشمندی را ایجاد کنند که به طور خودکار و بدون تداخل از طریق بلاکچین اجرا می‌شوند.

از ویژگی‌های بلاکچین اتریوم می‌توان به امنیت بالا، قابلیت اطمینان، شفافیت، غیرقابل انکاری، و امکان اجرای قراردادهای هوشمند اشاره کرد. این بلاکچین باعث ایجاد انگیزه برای توسعه برنامه‌های کاربردی متعددی شده است که از توابع متنوعی مانند مالیات دی‌فای (DeFi)، بازی‌های کاربردی دیجیتال، ارسال و دریافت توکن‌ها، و بسیاری موارد دیگر استفاده می‌کنند.

توکن اتریوم چیست

توکن اتریوم (Ethereum Token) به توکن‌هایی اطلاق می‌شود که بر اساس بلاکچین اتریوم ایجاد شده و از استاندارد‌های مختلفی مانند ERC-20، ERC-721، ERC-1155 و … پیروی می‌کنند. این توکن‌ها به صورت دیجیتال ایجاد و مدیریت می‌شوند و در بلاکچین اتریوم قابل تبادل و انتقال هستند.

توکن‌های اتریوم انواع مختلفی دارند و برای مقاصد و کاربردهای متنوعی استفاده می‌شوند، از جمله:

  1. توکن‌های مالی (Financial Tokens): این توکن‌ها به عنوان نماینده‌های ارزی یا دارایی‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، توکن‌هایی که نمایندهٔ ارز دیجیتالی مانند دلار یا بیت‌کوین هستند.
  2. توکن‌های محرمانه (Privacy Tokens): این توکن‌ها برای حفظ حریم خصوصی و امنیت تراکنش‌ها طراحی شده‌اند. آنها از فناوری‌های مختلفی مانند zk-SNARKs برای مخفی کردن جزئیات تراکنش‌ها استفاده می‌کنند.
  3. توکن‌های استفاده‌پذیر (Utility Tokens): این توکن‌ها برای دسترسی به خدمات یا محصولات خاصی در یک برنامه یا سیستم مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، توکن‌هایی که به عنوان ارز پرداخت برای استفاده از یک برنامه یا پلتفرم مشخصی استفاده می‌شوند.
  4. توکن‌های غیرقابل تعویض (Non-Fungible Tokens – NFTs): این توکن‌ها هر یک دارایی یا مالکیت منحصر به فرد را نمایان می‌کنند و نمی‌توانند با توکن‌های دیگر جایگزین شوند. آنها معمولاً برای نمایان دادن اثر هنری، ویژگی‌های دیجیتال، یا دارایی‌های دیگر استفاده می‌شوند.

این توکن‌ها بر اساس قراردادهای هوشمند (smart contracts) در بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند و مشابه اتر (ETH) در شبکه اتریوم قابل انتقال و معامله هستند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا